CHŁOPI

Scenariusz: DK Welchman, Hugh Welchman

Reżyseria: DK Welchman, Hugh Welchman

Atrakcyjny katalog postaci i konfliktów, który nie został ułożony w angażującą opowieść. Bohatera jest bierna i nie ma stawki. Przemiana chłopów z plotkarzy w terrorystów jest nagła. Antek jest szalony. Przez ładne malunki opowiadanie jest absurdalnie szybkie.

FORMA

Można dyskutować, czy pomalowanie tego filmu było potrzebne, czy było zbędne, i każda osoba wybierze sobie, co lubi. Ale ten film pokazuje, że malowanie oznacza niezdrowe podejście do czasu. Konieczność oszczędzania klatek doprowadziła do absurdalnego tempa w wielu scenach. Opowiadanie jest za szybkie, a przez to reakcje postaci są niewiarygodne. Sceny wyglądają jak zwiastuny scen, a nie jak ekspozycje decyzji i emocji postaci.

BOHATERA

Jest jasne, że bohaterą opowieści jest Jagna. Od niej opowieść się zaczyna, na niej się kończy. Ona ma najwięcej relacji i ją spotykają najgorsze rzeczy. Jednak mimo takiego skupienia uwagi widzów na Jagnie, ona okazuje się nieangażującą bohaterą, ponieważ:

Jest bierna. Jagna nie ma żadnego celu. Nie walczy o miłość Antka. Nie walczy, żeby uniknąć ślubu z Boryną. Nie walczy o ziemię po Borynie. Raz walczy z wójtem, gdy chce ją zgwałcić, i raz odmawia ślubu z Mateuszem. Dlaczego tak samo nie odmówiła mamie ślubu z Boryną? Wzgardzony amant Mateusz przychodzi na interwencję i mówi, żeby Jagna się sprzeciwiła - czyli to jest możliwe w tym świecie. Dlaczego Jagna tego nie robi? To nie jest opowieść o dojrzewaniu Jagny do asertywności i życia po swojemu, bo na końcu Jagna nie walczy o życie po swojemu, tylko pozwala się torturować i wypędzić.

Nie ma stawki. Nie wiadomo, co jest dla niej ważne. Chce mieszkać z mamą i mówi żonie wójta, że nie pragnie ślubu. Ale jak mama każe jej wziąć ślub z Boryną, to Jagna nie protestuje. Od początku nie przejmuje się plotkami na swój temat, nie zależy jej na pozycji w grupie. Jak ma ziemię po Borynie, to oddaje ją Hance, ale nie szuka przy tym przyjaźni lub chociaż sojuszu z Hanką. Chce wesoło romansować z Antkiem, ale nie myśli o przyszłości z nim. Nie ma żadnego stosunku do faktu, że Antek ma żonę i dzieci. Jagna jest przeźroczysta. Zdaje się kosmitką, która pojawiła się w Lipcach - wszystko ją ciekawi i chętnie pójdzie tam, gdzie ktoś ją popchnie. Trudno się ogląda bohaterę bez stawki, ponieważ takiej osoby nie można zranić. Oczywiście widzowie z kontekstu swojego życia wiedzą, że zgwałcenie albo odarcie z ubrań i wypędzenie ze wspólnoty to koszmarne przeżycia. Ale dla Jagny są za mało koszmarne. Gwałci ją Antek, którego ona i tak już nie kocha. Wyganiają ją ludzie, z którymi nie miała bliskich relacji i nawet nie chciała mieć. To wszystko waży o wiele mniej niż powinno ważyć w angażującej opowieści. Autorzy roztrzaskali serce, które i tak było już zamknięte. Filmy są po to, żeby roztrzaskiwać serca pełne miłości. W ogóle nie ma tu dramatu kobiety, która nie może decydować o swoim losie i która tragicznie kocha żonatego mężczyznę. Albo dramatu kobiety, która może się zbliżyć do ukochanego mężczyzny, tylko biorąc ślub z jego tatą.

OBIETNICA

Ponieważ to film o bohaterze, która nic nie robi i dla której nic nie jest ważne, to nie wiadomo, do czego zmierza ta opowieść. Film kończy się, gdy oszalały tłum torturuje i wygania Jagnę. Ale to nie jest opowieść o konflikcie Jagny ze społecznością Lipiec. Jagna nie widzi takiego konfliktu, a wszystkie plotki na swój temat lekceważy. Mieszkańcy Lipiec od początku plotkują o życiu seksualnym Jagny, ale przez rok nie chcą jej torturować i wyganiać. Po wypadku Boryny i plotkach o seksie z wójtem odsuwają się od niej w kościele. Dopiero, gdy Organiścina boi się, że jej syn przez Jagnę przestanie być księdzem, oskarża ją o bankructwo wsi. Nagle do tych oskarżeń dołączają inne osoby i już wszyscy chcą ją wygnać. To jest nagłe, a ponieważ takie jest, nie wiadomo, skąd to się bierze. To nie jest opowieść o bohaterze zbiorowym - chłopach z Lipiec, którzy chcą rozwiązać problem z Jagną, bo jest za piękna i za łatwo się bogaci. To nie jest taka opowieść, ponieważ na ekranie nie ma procesu narastania problemu mieszkańców. Przez prawie cały film ich relacja z Jagną jest płaska: plotkują, nagle skok i już torturują.

Jagna nie jest procesie walki o cokolwiek. Chłopi nie są w procesie walki z Jagną. Ale jest osoba, której blisko do roli protagonisty. Antek walczy o miłość. Na początku filmu zakochuje się w Jagnie i stara się z nią być. Z wyjątkiem bitwy z tatą, kiedy walczy o ziemię, a Jagnę nazywa suką, którą każdy miał za darmo. Ale gdy zostaje biedakiem bez ziemi, to znów kocha. Mają seks, a ich kolejne spotkanie w stodole jest absurdalne: w ciągu 60 sekund Antek od całowania i miłości przechodzi do oskarżeń i przemocy. Antek zdaje się szalony. Ale to nie jest opowieść o mężczyźnie, który popada w obłęd z zazdrości, ponieważ nie ma takiego procesu. Gdy wraca z więzienia, na pierwszym spotkaniu gwałci Jagnę i potem traktuje jak kamień. Jako pierwszy gospodarz Lipiec ma możliwość zatrzymać lincz na dawnej ukochanej, ale nie robi tego. Gdy Jagna wzięła ślub z jego tatą, to wciąż walczył o jej miłość, ale gdy ją zgwałcił, to się na nią obraził i przestał ją kochać.

NIEJASNOŚCI

Konflikt Boryny z dziećmi jest niezrozumiały. Boryna zapisał Jagnie 6 morgów ziemi. Co to znaczy dla dzieci? Że one nie dostaną nic? Czy dostaną mało morgów? Ile morgów ma Boryna? On mówi Hance, że wniosła 3 morgi. Komu je wniosła? Mężowi czy teściowi?

Jagna pyta Antka, czy może odwrócić jej ślub z jego tatą. Zero konsekwencji. Nigdy potem o tym nie rozmawiają. Nie wiadomo, czy Antek celuje do taty z pistoletu, bo złożył obietnicę ukochanej Jagnie, że uwolni ją od złego małżeństwa, czy bo mści się za stracone morgi.

Jagna mówi Antkowi, że nie mogła przyjść na seks wcześniej, bo jej pilnują. Kto jej pilnuje? Czy ona została więźnią w swoim domu? Nie może iść na spacer do lasu? A może kłamie, bo wykorzystuje Antka i tylko czasem ma ochotę na seks z nim? A może kłamie, bo wykorzystuje Antka i chce wzbudzić w nim złość, żeby zaatakował jej niechcianego męża?

Jagna ma seks z Antkiem, jej mąż prawie ich spalił. Zero konsekwencji. Nikt z tego trójkąta o tym nie rozmawia. Boryna nie próbuje ograniczyć Jagny i nie próbuje wynegocjować czegoś z synem. Jagna nie próbuje uciec z Antkiem i nie próbuje przerwać romansu. Antek nie próbuje wytłumaczyć się tacie i nie bierze pod uwagę, na jakie konsekwencje skazuje swoją kochankę.

PODSUMOWANIE

Może oryginalna opowieść jest zrozumiała i angażująca. Ta adaptacja nie jest i mam przekonanie, że to przez ograniczenia wynikające z malowanej formy. Zamiast skupiać się na tym, żeby film był ładny, trzeba było skupić się na tym, w co te ładne obrazy się składają. Może wtedy Amerykańska Akademia uznałaby ten film za dobry.

Jeśli ta analiza czegoś Cię nauczyła, rozważ wsparcie 5 zł:

Zapraszam też do przeczytania innych analiz:

W NICH CAŁA NADZIEJA

Większość opowieści portretuje dwa procesy: zewnętrzny i wewnętrzny. Bohatera coś robi, a w wyniku tego robienia jakoś się zmienia, a w wyniku tej zmiany w kulminacji robi coś inaczej. Ten film nie ma procesu wewnętrznego. Bohatera jest statyczna, jej walka o życie do niczego ją (a więc i nas) nie prowadzi.

DOPPELGÄNGER. SOBOWTÓR

Bohaterowie i ich konflikty są bardzo atrakcyjne. Ale połączenie tych elementów w opowieść jest niedobre. Początek filmu składa fałszywą obietnicę, że głównym bohaterem jest Jan.

POWRÓT DO LISTY ANALIZ